مراحل تغییر چهره مایکل جکسون از کودکی تا آخر عمرش

نازنین بنیادی یکی از هنرپیشه های جوان ایرانی است که در حال حاضر در هالیوود مشغول به ایفای نقش است. وی هم در تلویزیون و هم در سینما فعال است .

وی متولد تهران است ، والدین نازنین خیلی سریع ، در بیست روز بعد از تولدش او را از ایران خارج کردند . و تا ۱۹ سالگی ساکن لندن بود و سپس به لس آنجلس آمریکا نقل مکان کرد . والدین وی با تکیه بر تربیت ایرانیان آیین و اخلاق و راستی و درستی و تحصیل نازنین را پرورش دادند . وی از یک مدرسه معتبر خصوصی در لندن فارغ التحصیل گشت . وی دارای مدرک تحصیلی عالی از دانشگاه اوروین کالیفرنیا در رشته علوم زیستی است وی تحقیقاتی هم در مورد سرطان داشته است که او را صاحب جایزه چانگ پی چون دانشجوی دوره لیسانس کرد .

وی تبحر خاصی در عملکرد چند تکلیفی دارد که وی را در زندگیش یاری رسانده است . وی همچنین مهارت خاصی در اسکی روی یخ ، رقص شکم ، غواصی زیر آب دارد که نشان از استعداد شگرف این بانوی ایرانی دارد . وی یکی از بانوان وطن دوست است که در حال حاضر در کنار کار بازیگری مشغول آگاه سازی اذهان مردم است از وضع حقوق بشر در جهان و به خصوص در ایران است.

دوران بازیگری نازنین بنیادی
نازنین از ده سالگی اشتیاق فراوانی به هنر داشت و در کالج سلطنتی موسیقی در لندن به استعداد خود پی برد و با آموختن ویولن به پرورش استعداد خود پرداخت . نازنین بنیادی سابقه زیادی در بازیگری ندارد اما یکی از درخشان ترین چهره های ایرانی حاضر در هالیوود در کنار دیگر بازیگران مشهور نظیر شهره آغداشلو است. وی در مصاحبه ای با صدای آمریکا گفت که از شرکت در نقش هایی که خاورمیانه ای و تروریستی دارد بیزار است.

از فیلم های که این بانوی ایرانی در آن ایفای نقش کرده است می توان به گیم فیس با کارگردانی جیمز رودیمر, Shade of ray به کارگردانی جعفر محمود و Kal: Yesterday & Tomorrow به گارگردانی فریا پارخ اشاره کرد. گیم فیس یک فیلم کمدی است و نازنین بنیادی بازیگر ایرانی نقش زنی را دارد که از عشق بیزار شده است و اجازه نمی دهد که نه خودش عاشق کسی بشود و نه کسی عاشق وی شود. از دیگر فیلم های که وی در آن ایفای نقش کرده است دی سنیچ نام دارد.

تصاویر نازنین بنیادی

نازنین بنیادی + بیوگرافی نازنین بنیادی

نازنین بنیادی + بیوگرافی نازنین بنیادی

نازنین بنیادی + بیوگرافی نازنین بنیادی

نازنین بنیادی + بیوگرافی نازنین بنیادی

نازنین بنیادی + بیوگرافی نازنین بنیادی

کاخ باکینگهام (به انگلیسی: Buckingham Palace) در لندن اقامتگاه اصلی خانواده سلطنتی بریتانیا است. این کاخ همچنین یکی از بزرگ‌ترین کاخ‌های سلطنتی فعال دنیاست. با قرار گرفتن در شهر وست‌مینستر، این کاخ اغلب مرکز رویدادهای عمومی ویژه و مهمانی‌های سلطنتی است. این مکان در هنگام جشن‌های ملی، مورد توجه بریتانیایی‌ها است.

نام اصلی این مکان خانه باکینگهام است. ساختمانی که هسته کاخ امروزی را شکل می‌دهد، یک خانه شهری متعلق به دوک باکینگهام ساخته شده در سال ۱۷۰۳ در محلی بود که به مدت حداقل ۱۵۰ سال یک ملک شخصی به شمار می‌آمد. بعدها و در سال ۱۷۶۱، پادشاه جرج سوم آن را به تملک خود در آورد و به خانه شخصی ملکه شارلوت تبدیل کرد و نام آن به «خانه ملکه» مبدل شد.^[۱] این عمارت در طول سده ۱۹ ام، به وسیله دو معمار به نام‌های جان نش و ادوارد بلور توسعه یافت. آن‌ها پیرامون حیاط مرکزی سه قسمت درست کردند. کاخ باکینگهام در نهایت با به تخت نشستن ملکه ویکتوریا، در سال ۱۸۳۷، به کاخ سلطنتی رسمی بریتانیا تبدیل شد. آخرین ساختمان‌های اصلی، از جمله بخش نمای شرقی، که شامل یک ایوان مشهور بوده که خانواده سلطنتی به طور سنتی برای سلام دادن به جمعیت در آنجا جمع می‌شوند، در اواخر سده ۱۹ام و اوایل سده ۲۰ام اضافه شدند. اما کلیسای کاخ در اثر برخورد بمب آلمان‌ها در جنگ جهانی دوم تخریب شد؛ گالری ملکه در آن محل برپا و در سال ۱۹۶۲ به روی عموم گشوده شد تا کارهای هنری کلکسیون سلطنتی را در معرض نمایش قرار دهند.

طراحی‌های داخلی اصلی از جمله استفاده گسترده از سنگ مرمرنمای رنگارنگ و لاجوردهای آبی و صورتی، به پیشنهاد سر چارلز لانگ، که در اوایل سده نوزدهم صورت گرفتند، هنوز دست باقی مانده‌اند. پادشاه ادوارد هفتم دستور به نوآرایی کاخ، با طرح عصر طلایی اروپا به رنگ کرم و طلایی داد. بسیاری از اتاق‌های پذیرایی کوچکتر، به شیوه سلطنت چینیان و با استفاده از وسایلی که از پاویلیون سلطنتی در برایتون و خانه کارلتون آمده بودند، تزیین شده‌اند. باغ کاخ باکینگهام بزرگترین باغ شخصی لندن است.

اتاق‌های دولتی که برای سرگرمی‌های رسمی و دولتی استفاده می‌شد، همه ساله در بیشتر روزهای اوت و سپتامبر، به عنوان بخشی از گشایش تابستانی کاخ، برای عموم بازند.

تاریخچه

مکان

 

در قرون وسطا، مکان کاخ آینده، بخشی از خانه ابوری بود. آب زمین حاصل‌خیز به وسیله رودخانه تیبورن تامین می‌شد، که اکنون نیز در زیر حیاط و بخش جنوبی کاخ جریان دارد. در کناره رود، روستای آی کراس شکل گرفت. مالکیت آن مکان چندین‌بار تغییر یافت. صاحبان آن]] در اواخر دوره آنگلوساکسون‌ها، ادوارد خستو و ملکه همسر او [[ادیس وسکس بودند، و در زمان سلطه نورمن‌ها، به دست ویلیام یکم افتاد. ویلیام آن مکان را به گئوفری دماندویله سپرد و او آن مکان را به راهبان کلیسای وست‌مینستر وقف کرد.

در سال ۱۵۳۱، هنری هشتم، بیمارستان سنت جیمز (بعدا نام کاخ سنت جیمز را به خود اختصاص داد) را از دانشگاه آیتون دایر کرد و در سال ۱۵۳۶ خانه ابوری را از کلیسای وست‌مینستر گرفت. این انتقال‌ها مکان کاخ باکینگهام را بعد از به تخت نشستن ویلیام در حدود ۵۰۰ سال قبل به دست سلطنت برگرداند.

مالکان بسیاری آن زمین را اجاره کردند و قانون مالکیت مطلق در طول قرن هفدهم موضوع زمین‌خواری‌های دیوانه وار شد. در آن زمان، روستای قدیمی آی کراس وارد فساد شده و این مکان بیشتر، جایی بایر بود. نیاز به پول سبب شد تا جیمز یکم بخشی از زمین‌ها را فروخت اما قسمتی از آن مکان را نگه داشت و به منظور تولید ابریشم، یک باغ شاه‌توت ۱۶۰۰۰ متر مربعی در آن جا تاسیس کرد. این مکان در گوشه شمال غربی کاخ امروزی واقع است. کلمنت واکر در کتاب خود، آنارشیا آنگلیکانا (۱۶۴۹) به "وسایل نوساخت در باغ شاه‌توت جیمز اشاره می‌کند."؛ او پیش‌بینی کرد که آن جا به یک روسپی‌خانه تبدیل خواهد شد. نهایتا، در اواخر قرن ۱۷ام، این مکان از دارایی‌های هاگ آدلی ثروتمند، به مری دویس رسید.

اولین خانه‌های واقع در آن مکان

خانه گورینگ

احتمالا اولین خانه‌ای که در این مکان بنا شد، در تملک سر ویلیام بلیک (حدودا ۱۶۲۴) بود. صاحب بعدی جرج گورینگ بود که پس از ۱۶۳۳، خانه بلیک را گسترش و بسیاری از باغچه‌های امروزی آن را پرورش داد. از آن زمان به بعد، نام آن مکان باغ بزرگ گورینگ شد. اما او مالکیت مطلق باغ شاهتوت را به دست نیاورد. بدون اینکه مالکیت مطلق آن با جرج باشد، در سال ۱۶۴۰، این سند، پیش از گریختن چارلز یکم انگلستان به لندن به رسمیت شناخته نشد. (این اتفاق به خانواده سلطنتی بریتانیا کمک کرد تا در زمان جرج سوم آن مکان را پس بگیرند)

خانه آرلینگتون

با بی احتیاطی گورینگ، هنری بنت، اولین کنت آرلینگتون عمارت را بدست آورد و زمانی که در ۱۶۷۴ در آتش سوخت، آن را تصرف کرد. سال بعد، خانه آرلینگتون (بخش جنوبی کاخ امروزی)، ساخته شد، و مالکیت مطلق آن در ۱۷۰۲ بدست آمد.

خانه باکینگهام

 

خانه‌ای که هسته معماری کاخ فعلی را شکل می‌دهد، اولین بار در سال ۱۷۰۳، توسط ویلیام ویند، برای دوک باکینگهام طراحی شد. شیوه اتخاذ شده یک بلوک بزرگ سه طبقه‌ای و مرکزی به همراه دو بخش کناری بود. چارلز شفیلد، نوه باکینگهام، نهایتا این خانه را در سال ۱۷۶۱با ارزش ۲۱۰۰۰ پوند به جرج سوم فروخت. (ارزش آن در سال ۲۰۱۴، ۲۷۴۰۰۰۰ پوند تخمین زده شد)

جرج سوم، همانند پدربزرگش، جرج دوم، فروش سهم خود از باغ را قبول نکرد، لذا شفیلد نتوانست تمام آن مکان را خریداری کند. زمانی که شفیلد خانه باکینگهام را فروخت، این مکان دوباره به دست خانواده سلطنتی افتاد.

از خانه ملکه تا کاخ

این خانه در اصل به عنوان خلوت‌گاه شخصی ملکه شارلوت در نظر گرفته شده بود، و با نام خانه ملکه مشهور بود (۱۴ تن از ۱۵ فرزندش در آنجا به دنیا آمدند). کاخ سنت جیمز به عنوان خانه سلطنتی رسمی و تشریفاتی باقی ماند.

بازسازی ساختمان در سال ۱۷۶۲ آغاز شد. بعد از به تخت نشستن جرج چهارمدر سال ۱۸۲۰، او نوسازی را با ایده داشتن خانه‌ای کوچک و راحت ادامه داد. در حالی که کار در حال پیشرفت بود، پادشاه تصمیم گرفت با کمک معمار خود، جان نش، خانه را به یک کاخ تبدیل کند. برخی از اسباب و وسایل از خانه کارلتون و برخی دیگر نیز بعد از انقلاب فرانسه، از فرانسه آمدند. نمای بیرونی کاخ، به انتخاب جرج چهارم، به منظور یادآوری تاثیر نئوکلاسیک فرانسه طراحی شده بود. هزینه نوسازی به طور چشمگیری افزایش یافت و زیاده‌روی طراحی‌های نش سبب شد تا از سمت خود به عنوان معمار ساختمان، برکنار شود. با مرگ جرج چهارم در سال ۱۸۳۰، برادر کوچکش، ویلیام چهارم، به منظور اتمام کار، ویلیام بلور را استخدام کرد. در یک برهه زمانی، پس از نابودی کاخ وست‌مینستر آن زمان، ویلیام تصمیم گرفت تا کاخ را به خانه مجلس تبدیل کند.

خانه پادشاهی

بخش غربی کاخ باکینگهام، محوطه عمومی، نزدیک حیاط، بعدها و بین سالهای ۱۸۴۷ و ۱۸۵۰

اضافی شد؛ از سال ۱۹۱۳ تا کنون مطابق شکل سمت راست است.

سرانجام در سال ۱۸۳۷، و با به تخت نشستن ملکه ویکتوریا، کاخ باکینگهام، به خانه اصلی سلطنتی تبدیل شد. از آن جا که ویلیام چهارم پیش از اتمام ساخت آن مرده بود، او اولین حاکم ساکن در آن بود. در حالی که اتاق‌های دولتی فورانی از آب‌طلا کاری و استفاده از رنگ‌های مختلف بودند، سایر قسمت‌های کاخ، شکوه چندانی نداشتند. طبق گزارشات، یک دلیل آن ایسنت که، دودکش‌ها دود زیادی ایجاد می‌کردند تا آتش درون کاخ کم‌فروق شود، و در نتیجه دربار در عظمتی یخی، منجمد می‌شد. تهویه آن چنان بد بود که بوی دود در داخل کاخ احساس می‌شد، و زمانی که تصمیم به نصب چراغ‌های نفتی گرفته شد، نگرانی‌هایی جدی در ارتباط با هوای طبقات پایینی ایجاد شد. همچنین گفته می‌شد، خدمه سهل‌انگار و تنبل و کاخ نیز کثیف بود. با ازدواج ملکه در سال ۱۸۴۰، همسرش شاهزاده آلبرت شروع به سازماندهی دوباره مقامات و کارکنان خانواده سلطنتی و اشتباهات مربوط به طراحی کاخ کرد. در همان زمان مشکلات برطرف شدند. اما، سازندگان باید چند دهه دیگر باز می‌گشتند.

در سال ۱۸۴۷، آن زوج کاخ را برای زندگی درباری و خانواده در حال رشدشان کوچک دیدند، و در نتیجه بخش تازه که توسط ادوارد بلور طراحی و به وسیله توماس کوبیت ساخته شده بود، ساختمان مرکزی را احاطه کرد. جلوی شرقی بزرگ، که روبه‌رو مرکز خرید لندن قرار دارد، امروزه «چهره عمومی» کاخ باکینگهام طلقی می‌شود و شامل ایوانی است که خانواده سلطنتی در رخدادهای مهم و جشن تولد پادشاه و ملکه به جمعیت حاضر خوش آمد گویی می‌کنند. سالن رقص و ساختمان اتاق‌های دولتی نیز در این زمان و با طراحی شاگرد نش، یعنی جیمز پنتورن ساخته شدند.

پیش از مرگ شاهزاده آلبرت، این کاخ بارهای میزبان سرگرمی‌های موزیکال بود و بزرگترین موسیقی‌دان‌های آن عصر اجراهای زیبایی را در کاخ باکینگهام به نمایش گذاشتند. آهنگساز معروف، فیلیکس مندلسون، به خاطر سه بار نواختن موسیقی در آن‌جا شهرت فراوانی کسب کرد. یوهان اشتراوس (پسر) و گروه ارکستش، در آن‌جا موسیقی خود را اجرا کردند. «رقص آلیس» از آثار اشتراوس، برای اولین بار در این کاخ و به افتخار دختر ملکه، اجرا شد. در زمان ملکه ویکتوریا، این کاخ علاوه بر جشن‌های سلطنتی، اعطای نشان، و سخنرانی‌های رایج، شاهد اعطای سخاوتمندانه لباس‌ها بود.

ملکه بیوه شده در سال ۱۸۶۱، از زندگی میان عموم فاصله گرفت و کاخ باکینگهام را به مقصد قلعه ویندسور، دژ بالمورال و خانه اسبورن ترک کرد. به مدت چند سال این کاخ بدون استفاده قرار گرفت و از چشم‌ها به دور ماند. در سال ۱۸۶۴، در یادداشت چسبیده به محوطه کاخ باکینگهام، نوشته شده بود: "این محل فرماندهی به دلیل کاهش کسب‌وکار به اجاره یا فروش می‌رسد." نهایتا، ملکه ویکتوریا را مجبور کردند که به لندن بازگردد، اگرچه پس از آن، او ترجیح می‌داد تا جای امکان در مکانی دیگر اقامت کند. رخدادهای دربار هنوز به جای این کاخ، در قلعه ویندسور برگزار می‌شد، و اغلب با اداره ملکه غمگین، که به طور عادت روزها لباس سیاه می‌پوسید، کاخ باکینگهام برای مدتی دراز شاهد هیچ رخداد مهمی نبود.

داخل کاخ

 

 

اندازه کاخ ۱۰۸متر در ۱۲۰ متر بوده و ارتفاع آن ۲۴ متر است و شامل بیش از ۷۷۰۰۰ متر مربع زمین می‌باشد. اتاق‌های اصلی کاخ بر روی اشکوب اصلی و پشت نمای باغ رو به غرب در عقب کاخ قرار دارند. در مرکز سوئیت اتاق‌های دولتی، اتاق موسیقی واقع است و کمان بزرگ آن، ویژگی غالب نمای کاخ است. در دو جناح اتاق موسیقی، اتاق‌های آبی و سفید قرار دارند. در مرکز این سویت، یک راهرو ۵۰ متری برای اتصال به اتاق‌های دولتی وجود دارد که به عنوان گالری آثار هنری به کار می‌رود. این گالری بسیار بزرگ است و شامل آثار بی شماری از هنرمندانی چون رامبرانت، آنتونی فان دیک، پیتر پل روبنس و توهانس فرمیر می‌باشد؛ سایر اتاق‌هایی که از گالری آثار هنری بدان‌ها راه است، عبارتند از اتاق تاج و تخت و اتاق سبز. اتاق سبز به عنوان اتاق انتظار اتاق تاج و تخت به شمار می‌آید، و بخشی از مسیر منتهی به تخت پادشاهی از اتاق نگهبانی واقع در بالای راه‌پله بزرگ می‌باشد. مجسمه مرمری ملکه ویکتوریا و شاهزاده آلبرت در اتاق نگهبانی واقع است و با پرده‌های زیبا آراسته شده است. از این اتاق‌های بسیار رسمی، تنها در جشن‌ها و سرگرمی‌های رسمی استفاده می‌شود، اما در تابستان برای بازدید عموم باز هستند.

دقیقا زیر آپارتمان‌های دولتی مجموعه‌ای از اتاق‌های کوچکتر وجود دارد که به آپارتمان‌های نیمه دولتی مشهور است. ورودی این اتاق‌ها از تالار مرمری است و در سرگرمی‌های نسبتا غیر رسمی تر کاربرد دارند. برخی از این اتاق‌ها به افتخار مهمانان ویژه نام گذاری شده‌اند، مانند اتاق ۱۸۴۴، که آن سال به هنگام آمدن امپراتور نیکلای یکم روسیه تزیین شد، و اتاق ۱۸۵۵، که در آن سوی اتاق کمانی قرار دارد و به افتخار دیدار امپراتور فرانسه، ناپلئون سوم نام گذاری شد. در مرکز این مجموعه اتاق کمانی واقع است که سالانه هزاران نفر از طریق آن وارد گاردن پارتی ملکه در باغ پشتی آن می‌شوند. ملکه، شخصا، در مجموعه کوچکتری از اتاق‌ها که در بخش شمالی واقع است، زندگی می‌کند.

بین سال‌های ۱۸۴۷ و ۱۸۵۰، زمانی که بلور در حال ساخت بخش شرقی بود، اسباب و وسایل پاویلون برایتون، بار دیگر به کاخ آورده شد. در نتیجه، بیشتر اتاق‌های بخش جدید فضایی کامل شرقی داشتند. اتاق غذاخوری قرمز و آبی چینی، با وسایل اتاق‌های پذیرایی و موسیقی پاویلون برایتون تزیین شده‌اند، اما دودکشی دارد که آن را فیتهام طراحی کرده است. کاغذ دیواری اتاق زرد، در سال ۱۸۱۷، برای تالار برایتون طراحی شده بود، و دودکش این اتاق که به وسیله رابرت جانز طراحی شد. این طرح با وجود ماموران بلندپایه چینی در طاقچه و بال‌های ترسناک اژدهاها، معادل اروپایی یک طرح چینی بود.

در مرکز این بخش، ایوان معروف و پشت در شیشه‌ای آن اتاق مرکزی قرار دارد. این یک تالار به سبک چینی است که به دستور ملکه ماری تزیین شده است. اگرچه درهای لاکی را در سال ۱۸۷۳ از برایتون آورده بودند، او در اواخر دهه ۱۹۲۰، با کمک طراحش، چارلز آلوم، یک زمینه چینی در آن به وجود آورد. در طول اشکوب اصلی بخش شرقی، یک گالری بزرگ قرار دارد که اغلب با نام «راهروی اصلی» معروف است، که بخش شرقی ساختمان را می‌پیماید. این راهرو دارای درهای شیشه‌ای، دیوارهای شیشه‌ای یادآور معابد پرسلان و سایر اثاثیه شرقی برایتون است. اتاق غذاخوری چینی و اتاق زرد، در هر یک از دو انتهای این گالری قرار دارند، و اتاق مرکزی نیز در مرکز آن است.

طراحی‌های داخلی در اوایل قرن ۱۹ام، که اکثرا تا به امروز باقی مانده‌اند، شامل استفاده چشمگیر از سنگ مرمرنمای رنگارنگ و لاجوردهای آبی و صورتی می‌شوند که با توصیه چارلز لانگ به کار رفته‌اند. پادشاه ادوارد هفتم دستور به نوآرایی کاخ، با طرح عصر طلایی اروپا به رنگ کرم و طلایی داد.

هنگام بازدیدهای دولت‌های مختلف از بریتانیا، معمولا رئسای کشورهای خارجی و ملکه، در کاخ باکینگهام سرگرم می‌شوند. آن‌ها به مجموعه‌ای از اتاق‌های بزرگ، نام سوئیت بلژیکی را اختصاص داده‌اند، که در زیر راه‌پله وزیر، در طبقه همکف و بخش رو به شمال قرار دارد. اتاق‌های این مجموعه، به وسیله راه‌روهای باریک به یکدیگر مرتبطند. دارای ارتفاع زیادی و گنبدهای چشم نوازی هستند که به وسیلهٔ نش و به سبک سوان طراحی شده‌اند. راه‌روی دوم مجموعه دارای یک طاق گوتیک سراسریست. شیوه چیدمان وسایل اتاق‌های بلژیکی تغییری نکرده است و بعد از خواهر زاده شاهزاده آلبرت، لئوپولد یکم، اولین پادشاه بلژیک نامگذاری شدند. در سال ۱۹۳۶، زمانی که کاخ در اختیار ادوارد هشتم بود، این سوئیت به آپارتمان‌های شخصی کاخ ملحق شد.

تاریخچه مدرن

 

در سال ۱۹۰۱، با به تخت نشستن ادوارد هفتم (پادشاهی متحده)، کاخ تولدی دوباره یافت. پادشاه تازه به تخت نشسته و همسرش ملکه الکساندرا همواره جلودار جامعه سطح بالای لندن بودند و دوستان آن‌ها، با نام «گروه خانه مارلبرو» والامقامترین و شیکترین افراد عصر خود به شمار می‌رفتند. کاخ باکینگهام (تالار رقص، ورودی مجلل، تالار مرمری، راه‌پله مجلل، سالن‌ها و گالری‌هایی که به سبک عصر طلایی اروپا تزیین شده‌اند)، دوباره به مکانی برای سرگرمی در مقیاسی با شکوه تبدیل شد. بسیاری از افراد احساس می‌کنند نوآرایی پر هزینه پادشاه ادوارد با کار نش متناسب نیست.

آخرین کار ساختمانی بزرگ در طول سلطنت پادشاه جرج پنجم انجام شد. این اتفاق در سال ۱۹۱۳روی داد، زمانی که آستون وب جلوی شرقی بلور در سال ۱۸۵۰ را از نوع طراحی کرد تا شبیه لایم پارک گیاکومو لیونی در چشر باشد. این حیاط تغییر چهره یافته از سنگ پرتلند به منظور تبدیل شدن به پرده‌ای برای یادبود ویکتوریا که یک مجسمه بسیار بزرگ است و در خارج محوطه اصلی قرار دارد، ساخته شد. جرج پنجم که در ۱۹۱۰ به جای ادوارد هفتم به تخت نشست، شخصیت بسیار جدی تری نسبت به پدرش داشت. او به جای جشن‌های سخاوتمندانه، بیشتر بر سرگرمی‌های رسمی و وظایف سلطنتی تاکید داشت. او مجموعه‌ای از اجراهای فرمایش سلطنتی را با استفاده از موسیقی‌دانان جاز مانند گروه جاز دیکسی‌لند (۱۹۱۹)، ترتیب داد (سیدنی بشی و لویی آرمسترانگ در سال ۱۹۳۲، اولین اجرای جاز برای رئیس کشور را به نمایش گذاشتند. این واقعه سبب شد که بعدها و در سال ۲۰۰۹، کاخ باکینگهام، به عنوان یکی از سالن‌هایی که کمک فراوانی به موسیقی جاز بریتانیا کرده است، نامزد دریافت پلاک آبی جشنواره جاز برکون شود). ملکه ماری همسر جرج پنجم، در هنر سررشته داشت و به بازسازی و افزودن هنر و وسایل سلطنتی به شدت علاقه مند بود. همچنین ملکه ماری اسباب و اثاثیه تازه فراوانی مانند یک جفت گچ بری بخاری مرمری به سبک امپراتوری داشت که طراح آن بنجامین وولیامی (در سال ۱۸۱۰) بود. ملکه آن را در اتاق کمانی طبقه هم‌کف قرار داد که اتاقی بزرگ و کم ارتفاع بود و در مرکز محوطه باغ قرار داشت. همچنین ملکه ماری مسئول تزیین دکوراسیون اتاق آبی بود. طول این اتاق ۲۱ متر و قبلا به نام اتاق جنوبی مشهور بود. سقف آن را نش، طراحی و با طاقچه‌های طلایی آن را طاقدار کرده بود.

کتابی که بخش کلکسیون سلطنتی در سال ۱۹۹۹ چاپ کرد، بیان داشت که کاخ دارای ۱۹ اتاق دولتی، ۵۲ اتاق‌خواب اصلی، ۱۸۸ اتاق‌خواب برای خدمه، ۹۲ اداره و ۷۸ سرویس بهداشتی است. این کاخ در مقایسه با کاخ‌های امپراتوری روسیه در سن پترزبورگ و تزارسکوی سلو، کاخ پاپ در رم، کاخ سلطنتی مادرید، کاخ سلطنتی استکهلم و حتی کاخ قدیمی وایت‌هال، شهر ممنوعه و قصر پوتالا کوچک است. تغییر کوچکی در سال ۱۹۳۸ اعمال شد و مطابق آن، پاولیون شمال غربی، که نش آن را به عنوان اثری هنری طراحی کرده و در بین سال‌های ۱۹۱۱ و ۱۹۱۳ به محلی برای برگزاری مهمانی‌های دربار تبدیل شده بود، به یک استخر شنا مبدل شد.

 

در سال ۱۹۱۱ به دست توماس بروک ساخته شد و در مقابل دروازه‌های اصلی کاخ باکینگهام قرار گرفت و اطرافش مملو معماری‌های آستون وب است.

در طول جنگ جهانی اول، کاخ و خانه پادشاه جرج پنجم و ملکه ماری هیچ خسارتی ندیدند. این موضوع زمانی ارزشمند است که با وجود سنگری چون دژ ویندسور، خانواده سلطنتی در همان مکان باقی مانند. پادشاه جیره بندی را در کاخ به کار گرفت و سبب افزایش ترس در مهمانان و خانواده خود شد. دیوید لوید جرج، به منظور آگاهی پادشاه، او را متقاعد ساخت تا در آیند در ظاهر انبارهای شراب را ببندد و از مشروبات الکلی پرهیز کند تا به یک مثال عینی در دوری از مستی تبدیل شود. کارکنان به نوشیدن شراب ادامه دادند و شاه از پرهیز اجباری خود، ناراحت بود.

کاخ در طول جنگ جهانی دوم دوران بدتری را سپری کرد و بیش از ۷ بار بمباران شد که جدی ترین آنه

ازدواج شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده در کلیسای وست‌مینستر به تاریخ ۲۹ آوریل ۲۰۱۱ برگزار شد. شاهزاده ویلیام آرتور فیلیپ لوییزِ ولز بزرگترین فرزند شاهزاده چارلز و نوهٔ ارشد ملکه الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ و دومین وارث تاج و تخت می‌باشد. وی بعد از پدرش دومین نفر در خط دودمان پادشاهی بریتانیا می‌باشد. شاهزاده ویلیام نخستین بار، کاترین الیزابت میدلتون را در سال ۲۰۰۱ هنگامی که هر دو در دانشگاه سنت اندروز واقع در اسکاتلند تحصیل می‌کردند، ملاقات کرد. از وقتی که نامزدی آنها شروع شد، کیت از طرف رسانه‌ها مورد توجه شدید قرار گرفت و البته این گمان بوجود آمد که آنها در نهایت زندگی مشترک خود را آغاز خواهند کرد. نامزدی آنها که در تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۱۰ آغاز شده بود، در تاریخ ۱۶ نوامبر همان سال به طور رسمی اعلان گردید. پس از ازدواج، آنها قصد دارند در جزیره انگلسی (با واژه انگلیسی اشتباه نشود) واقع در ناحیه ولز شمالی زندگی کنند. ویلیام ولز در این جزیره در نیروی کاوش و نجات پادشاهی متحده بریتانیا موسوم به آر. ای. اف (به انگلیسی:RAF Search and Rescue Force) دوره کامل خلبانی بالگردی را گذرانده‌است. به مناسبت برگزاری عروسی شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون، تمبرهای جدیدی توسط دولت انگلستان در سال ۲۰۱۱ و در سری ۴ قطعه‌ای چاپ گردیده‌است.^[۱][۲] همچنین اداره پست کانادا قرار است روز جمعه ۲۹ آوریل ۲۰۱۱ تمبری به مناسبت برگزاری جشن عروسی چاپ کند.^[۳] پلیس بریتانیا برای بالا بردن امنیت برگزاری جشن، ۴۶ خیابان منتهی به محل برگزاری جشن عروسی را خواهد بست.^[۴] ازدواج شاهزاده ویلیام و نامزدش در حالی برگزار شد که کاترین میدلتون به طبقه اشرافی انگلیس تعلق نداشت.^[۵]

در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۳ شاهزاده جورج کمبریج فرزند شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون به دنیا آمد.^[۶] در تاریخ 2 می 2015 نیز شاهدخت شارلوت کمبریج دومین فرزند شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون به دنیا آمد.

آشنایی و دردسرها

 

شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون در سال ۲۰۰۱ وقتی که در اسکاتلند دانشجو بودند با یکدیگر آشنا شدند. پس از آن کاترین میدلتون از طریق رسانه‌ها بیشتر مورد توجه قرار گرفت، طوری که در پی انتشار عکسی از او در نشریه‌ها، وکلایش در مورد احترام گذاشتن به حریم خصوصی او به روزنامه‌ها هشدار دادند. اولین باری که کاترین میدلتون در یک جشن رسمی با حضور ملکه و دیگر اعضای بلند پایه دودمان سلطنتی شرکت کرد، در سال ۲۰۰۶ بود، هنگامی که شاهزاده ویلیام در ارتش پادشاهی متحده بریتانیا به درجه افسری رسید.

 

خبرنگاران در سال ۲۰۰۵ پیش از دانش‌آموختگی شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون، به هنگام تعطیلات خانواده پادشاهی از آنها عکس گرفتند. این موارد، گمان و حدس در مورد نامزدی آنان را بیشتر و بیشتر کرد. پی‌گیری آنان توسط عکاسان خبری، باعث فشار بیشتری بر این زوج شد. آنها در سال ۲۰۰۷ به دوستی و رابطه‌شان پایان دادند اما مدت کوتاهی بعد شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون دوباره در کنار هم دیده شدند. پس از آن کاترین میدلتون دوباره در مراسم‌های مهم در کنار شاهزاده ویلیام شرکت می‌کرد. هنگامی که ویلیام نشان «بال» نیروی هوایی را از پدرش دریافت کرد، کاترین میدلتون نیز در کنارش دیده شد. شاهزاده ویلیام هم اکنون به عنوان خلبان عملیات کاوش و نجات تخصص پیدا کرده‌است. کیت هم در حال به دست آوردن آموزش‌های لازم در حرفه‌اش به عنوان یک عکاس است. نامزدی این دو در اعلانیه مختصری رسانه‌ای گردید.^[۷]

فهرست دعوت شدگان

 

طی روزهای پیش از ازدواج انتشار فهرست میهمانان این جشن عروسی که شامل ۱۹۰۰ نفر می‌شوند جزء خبرهای پر حاشیه‌است که چند روز مانده به برگزاری این جشن نگاه‌ها را به سوی کاخ شاهبانو بریتانیا معطوف کرده‌است. در این فهرست نام ۴۶ شاهزاده و عضو خاندان سلطنتی از چهار گوشه جهان دیده می‌شود. همچنین نمایندگان اتحادیه کشورهای همسود (مستعمرات گذشته پادشاهی متحده بریتانیا که بیشتر از ۶۰ کشور کنونی جهان را شامل می‌شوند) نیز در این مراسم حضور خواهند داشت. روزنامه دیلی تلگراف بریتانیا می‌گوید که در این فهرست نام‌هایی چون تونی بلر و گوردون براون نخست وزیران سابق بریتانیا دیده نمی‌شود. همچنین نام رهبران کشورهای مشهور دنیا همچون باراک اوباما و نیکولا سارکوزی در این فهرست وجود ندارد. هوگو برنارد عکاس خانواده سلطنتی نیز به عنوان عکاس ویژه در میهمانی دعوت داشت.

از میهمانان مخصوص این مراسم می‌توان به دیوید بکهام و همسرش، التون جان خواننده مشهور بریتانیایی که در مراسم ختم پرنسس دایانا آواز خواند، به همره شریک زندگیش دیوید فورنیش، مستر بین، برادر پرنسس دایانا و چندین چهره ورزشی اشاره کرد.^[۸] مارگارت تاچر و جان میجر^[۹] نخست وزیران اسبق دولت محافظه‌کار بریتانیا که بر خلاف تونی بلر و گردون براون دارای القاب سلطنتی هستند نیز برای شرکت در این مراسم دعوت شده بودند.^[۸] نمایندگان حزب کارگر در مجلس بریتانیا عدم دعوت از بلر و براون برای شرکت در مراسم ازدواج پرنس ویلیام و کیت میدلتون را مایه تعجب دانستند. در بین ۱۹۰۰ میهمان دعوت شده به این جشن عروسی نام بیش از ۲۰۰ سیاستمدار و دیپلمات از پادشاهی متحده بریتانیا و دیگر کشورهای جهان به چشم می‌خورد.^{[۱۰][۱۱][۱۲]} در میان دعوت شدگان ۵۰ نفر از خاندان پادشاهی بریتانیا، ۴۰ نفر خاندان‌های پادشاهی کشورهای خارجی (که عمدتاً اروپایی هستند)، ۲۰۰ نفر سیاستمدار، ۸۰ نفر کارکنان و اعضاء گروه‌های خیریه که عروس و داماد در آنها عضو هستند، ۶۰ نفر مسئولین کشورهای گروه همسود (مشترک‌المنافع) و ۳۰ نفر نیروی دفاعی وجود دارند.

شاهزاده ویلیام برخی خانواده‌های سربازان کشته شده در جنگ عراق را نیز دعوت کرده بودو همچنین پرنس سانتاویچ هم در این مراسم شرکت کرد.

در این مراسم سعی شده بود از گروه‌های مختلف و مشهور یک نفر دعوت شود.^[۸]

مراسم ازدواج

مراسم از ساعت ۱۲:۳۰ به وقت تهران و در تاریخ ۲۹ آوریل ۲۰۱۱ آغاز گردید. این مراسم در ساعت ۱۷ به وقت تهران به صورت رسمی پایان پذیرفت اما پس از آن این مراسم که با صرف ناهار و رقص و پایکوبی همراه است به صورت خصوصی ادامه خواهد داشت. مراسم عقد طبق برنامه در ساعت ۱۴:۳۰ برگزار گردید. در ابتدا سیاستمداران دعوت شده وارد کلیسا شدند. بعد از آن ساقدوش داماد که شاهزاده هری بود به همراه داماد داخل کلیسا شدند. در مرحله بعدی عروس وارد کلیسا می‌شود. مهمان‌های خانم لباس‌های رسمی و کلاه‌های مخصوص پوشیده بودند و از لباس‌های فانتزی و سبک خبری نبود.^[۸]

مراسم در کلیسای وست‌مینستر

قدمت کلیسای وست‌مینستر حدود ۱۰۰۰ سال است و پادشاهان مختلفی از بریتانیا در این کلیسا تاج گذاری کرده و مراسم‌های ازدواج و ختم‌های گوناگونی از خاندان سلطنتی در آن به وقوع پیوسته‌است. مراسم ختم پرنسس دایانا، شاهدخت ولز نیز در این کلیسا برگزار شده بود. در کلیسا آثار هنری بسیار زیادی که اکثراً مربوط به سده‌های ۱۳ و ۱۴ میلادی است، نگهداری می‌شود. مقبره ۱۷ پادشاه و ملکه در این کلیسا می‌باشد. ۱۵ مراسم ازدواج از دودمان پادشاهی بریتانیا اینجا برگزار شده‌است. چارلز دیکنز، نیوتن و هندل (موسیقی دان آلمانی بریتانیایی) در این کلیسا مدفون هستند. بلندی این کلیسا سه برابر پهنای آن می‌باشد.^[۸]

در آزین‌بندی کلیسا از درختچه‌هایی کوچک استفاده شده بود که به صورت موقت از کاخ باکینگهام آورده شده بود. از گل و گل‌آرایی در مراسم خبری نبود.^[۸]

• ساعت ۱۲:۳۵ دیوید بکهام در حالی که کت مشکی و کراوات خاکستری بر تن داشت به همراه همسرش که یک کت‌دامن سرمه‌ای رنگ به تن داشت وارد کلیسا گردید.
• ساعت ۱۳:۰۰ مهمان‌ها به تدریج وارد کلیسای وست‌مینستر می‌شدند. مهمان‌ها منتظر داماد و برادرش (ساقدوش) بودند.
• ساعت ۱۳:۱۰ تعدادی خودروی شیک وارد محوطه جلوی کلیسا شدند. همچنین در ساعت ۱۳:۱۵ التون جان و دیوید فورنیش خود را به کلیسا رساندند.
• ساعت ۱۳:۱۷ جان میجر نخست وزیر اسبق بریتانیا در کنار همسرش وارد کلیسا شدند. مارگارت تاچر نخست وزیر اسبق بریتانیا به دلیل کهولت سن در مراسم شرکت نکرد. همچنین در ساعت ۱۳:۲۵ جولیان گیلارد نخست وزیر جمهوری خواه استرالیا به همراه شوهرش وارد کلیسا شدند.^[۸]
• ساعت ۱۳:۳۰ نیک کلک معاون نخست وزیر بریتانیا و از حزب لیبرال دموکرات و اد میلیبند رهبر حزب کارگر بریتانیا به همراه خانواده هایشان وارد کلیسا شدند.

بعد از آن نخست وزیر بریتانیا دیوید کامرون به همراه همسرش سامانتا وارد کلیسای وست‌مینستر شدند. جان هال به عنوان متولی کلیسا، ناظر بر مراسم ازدواج بود.

• ساعت ۱۳:۵۰ داماد و ساقدوش با گذر از فرش قرمز به سمت محراب کلیسا رفتند.
• ساعت ۱۳:۵۲ سران اتحادیه کشورهای همسود وارد کلیسا شدند. ملکه الیزابت دوم ملکه همه کشورهای عضو اتحادیه کشورهای همسود می‌باشد.
• ساعت ۱۳:۵۵ مادر و پدر عروس نیز با خودرو مخصوص از هتل گورینگ به سمت کلیسا آمدند.
• ساعت ۱۳:۵۸ خانواده‌های سلطنتی اروپایی وارد راهرو کلیسا شدند.
• ساعت ۱۴:۰۰ مادر عروس و برادر عروس (جیمز میدلتون) وارد کلیسا شدند و از طرف متولی کلیسا جان هال مورد استقبال قرار گرفتند.
• ساعت ۱۴:۰۵ شاهدخت آن، شاهزاده اندرو و شاهزاده ادوارد، خواهر و برادران شاهزاده چارلز که عمه و عموهای ویلیام هستند با همسران و فرزندانشان وارد کلیسا شدند. دختر شاهزاده ادوارد، لوییس یکی از ساقدوشان بود.
• ساعت ۱۴:۰۷ شاهزاده چارلز، شاهزاده ولز پدر داماد با همسر دومش کامیلا، دوشس کورنوال وارد کلیسا شدند. یک هفته پیش از ازدواج، شاهزاده چارلز رکورد انتظار تاج و تخت را در بریتانیا شکست.
• ساعت ۱۴:۱۵ ملکه الیزابت دوم به همراه همسرش شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرا وارد کلیسا شد.
• ساعت ۱۴:۲۰ یک خودرو رولز-رویس فانتوم ۶ عروس را از هتل گورینگ تا کلیسا همراهی کرد.
• ساعت ۱۴:۲۵ دخترهای کوچک با لباس عروس و پسرهای نونهال که همه از خانواده پادشاهی بودند، روی فرش قرمز در حال عبور هستند.
• ساعت ۱۴:۳۰ عروس به کلیسا رسید و از درب غربی وارد کلیسا شد.
• ساعت ۱۴:۳۱ عروس به همراه پدرش از روی فرش قرمز رد شدند.

در هنگام ورود عروس و پدرش، سرود و موسیقی فضای کلیسا را آکنده کرده بود و آوازه خوان‌ها در حال خواندن و سرودن بودند. ساقدوش نیز پشت سر عروس و به همراه دختر بچه‌ها و پسر بچه‌های خردسال در حال حرکت بودند.

• ساعت ۱۴:۳۶ عروس به همراه پدرش و داماد به همراه برادرش در یک ردیف و در محراب کلیسا ایستاده بودند.

مدعویین و حضار در حال خواندن سرود بودند و بعد از آن یکی از کشیش‌ها شروع به سخنرانی کرد.

• ساعت ۱۴:۴۰ خطبه ازدواج توسط اسقف اعظم خوانده شد.
• ساعت ۱۴:۴۵ ویلیام حلقه ازدواج را در انگشت عروس کرد.
• ساعت ۱۴:۵۲ جیمز میدلتون برادر عروس، قسمت‌هایی از انجیل را خواند.
• ساعت ۱۴:۵۵ سرود مخصوصی که مربوط به این مراسم بود توسط گروه موسیقی و حاضرین خوانده شد.
• ساعت ۱۵:۱۵ الی ۱۵:۲۵ چند سرود ملی بریتانیایی خوانده شد. ارگ بزرگ بادی داخل زیرزمین کلیسا سرود را همراهی می‌کرد.
• ساعت ۱۵:۲۵ مراسم امضاء اسناد ازدواج، خارج از دید دوربین‌ها انجام شد. شاهدان ازدواج پدر، مادر، برادر و خواهر عروس و پدر، نامادری و برادر داماد هستند.
• ساعت ۱۵:۳۵ یک کالسکه چهار اسب با اسب‌های سفید که قدمتش ۱۰۰ سال بود و برای تاجگذاری شاه ادوارد ساخته شده بود، داماد و عروس را به سمت کاخ برد.^[۸]

سرود خوانی

در کلیسای تاریخی وست‌مینستر قرار است در هنگام برگزاری مراسم، برخی از سرودهای برگزیده و محبوب توسط حضار و شرکت کنندگان خوانده شود. شاهزاده ویلیام و کاترین میدلتون سه سرود منتخب را برای جشن ازدواج خود برگزیده‌اند که یکی از آنها اورشلیم نام دارد و دو سرود دیگر رابطه مستقیمی با سرزمین ولز دارند.^[۱۳] گروه موسیقی شامل ۲۰ پسر نوجوان و ۱۲ خواننده بزرگسال بودند که به عنوان راهب کلیسا نیز محسوب می‌شوند.^[۸]

ناقوس‌ها

قرار است ۵۰۰۰ ناقوس کلیسا به مدت ۳٫۵ ساعت و به صورت ممتد نواخته شوند.^[۸]

مراسم در کاخ باکینگهام

 

• در ساعت ۱۵:۵۲ کالسکه عروس و داماد و گروه اسب سوران که آنها را اسکورت کرده بودند وارد دروازه کاخ باکینگهام شدند.
• در ساعت ۱۵:۵۵ ملکه وارد کاخ باکینگهام شد.^[۸]

مراسم در خیابان مال

 

 

خیابان مال خیابانی در لندن است. این خیابان با سنگ‌فرش‌های قرمز برای مراسم‌های رسمی اختصاص یافته‌است. خیابان مال از یک سو به کلیسای وست‌مینستر و از سوی دیگر به میدان پارلمان و کاخ باکینگهام منتهی می‌شود. مراسم عروسی از ساعت ۱۲:۳۰ آغاز شد.

• در ساعت ۱۲:۴۰ به وقت تهران یک گروه موسوم به گارد پادشاهی با یونیفرم قرمز در خیابان مال در حال رژه رفتن بودند.
• در ساعت ۱۲:۵۰ مهمان‌ها کم کم از کاخ باکینگهام به سمت کلیسا حرکت کردند. همچنین در این ساعت گروه موزیک با رژه مخصوص و بسیار منظم به سمت کاخ باکینگهام حرکت کردند تا ملکه الیزابت دوم مادربزرگ داماد را به مراسم دعوت کنند.^[۸]
• در ساعت ۱۵:۴۵ کالسکه و گروه اسب سواران وارد خیابان مال شدند.
• در ساعت ۱۶:۲۰ مردم آزادانه وارد خیابان مال شدند و ضمن اینکه در پشت ردیفی از ماموران پلیس حرکت می‌کردند، به سمت کاخ باکینگهام به راه افتادند تا مراسم بوسه سلطنتی در آنجا انجام شود.^[۸]

حلقه ازدواج

کاترین میدلتون تصمیم گرفته‌است حلقه‌ای از جنس طلای ولزی داشته باشد.