درود بر یاران وکالیست!
اکنون در پی نخستین نگاره از شناخت هارمونی که به بیان فشرده ای از آنچه گستره آوایی وکالیستها و نیز مرزهای این ۴ بخش با یکدیگر سخن گفتیم ؛ باید گوشزد کنیم که این مرزها ؛ واپسین نتی است که هر بخش می تواند آن را اجرا کند .
برای نمونه ؛ پایین ترین و بم ترین نت اجرایی بخش باس ( در کلید فای خط چهارم) نت (می) است که آنرا با یک خط اضافه درست به موازات پنج خط حامل دوم در بخش باس و تنور نمایش می دهیم. این نقطه مینیمم ( کمینه) یک گستره آوایی است که بیشینه آن دو نت ( دو میانی یا صفر ) و واپسین ماکزیمم آن شاید نت ( ر ) پس از آن باشد.
شاید از این رو که کمتر وکالیست باس قادر به اجرای این نت است.
اما هارمونی شناسان یک میانگین مناسب برای این بخش پایه و بم ترین پیشنهاد می کنند و آن :
-( دو ) در کلید (فای خط چهارم )که میان خط دوم و سوم می نشیند تا خود (نت فای) خط چهارم ( گستره دو تا فا ) زیباترین آوای بم را می سازد و در نگارش هارمونی برای پرهیز از بروز اشتباه باید چنین مرز آوایی این بخش را ترسیم کرد .
بخش تنور - واپسین نت و کمینه و بم ترین نت اجرایی را در ( دو ی میان خط دوم و سوم با کلید فای خط چهارم ) و واپسین و بیشینه و زیرترین آوا در همین کلید با سه خط کوتاه افزوده شده در بالای این بخش ( یا به بیان ساده تر فاصله پنجم از نت دو میانه در نت سل و لا ) قرار می گیرد که میانگین پیشنهادی برای آسایش وکالیست تنور در خوانش :
نت سل( که بی درنگ پس از فای خط چهارم بر خطوط حامل می درخشد تا نت دو میانی می باشد ) . آوای بی نظیری در این گستره میانگین برای وکالیست تنور خواهیم داشت .
نیاز به یاد آوری نیست که کلید فای خط چهارم تنها کلیدی نیست که بخش تنور را با آن نقش می دهیم . بلکه کلید سل و یک عدد ٨ لاتین در پایین آن به نشانه یک اکتاو پایین تر از سوپرانو همان مفهوم را باز خواهد آفرید.
* * *
اما به بانوان وکالیست که می رسیم ( یا آقایانی که قادر به خواندن این دو گستره خوش آهنگ و دلپذیر هستند) :
برای وکالیست آلتو (نت سل) پیش و بم تر از ( دوی میانی) ؛ بم ترین و کمینه و نت ( ر ) و (می ) پس از دوی اکتاو در کلید سل بیشینه و زیرترین نتی است که می خواند و بسیاری از وکالیستهای آلتو تا دوی اکتاو را هم خارج از توان اجرایی خویش می یابند چه رسد به چنین نت سوپرانویی که تنها با آوای یک وکالیست سوپرانوی توانا زیبا و دلنشین است .
هم او - وکالیست سوپرانو - کمینه نت و مینمم اجرایی اش نت دو میانی است که طنینش تنها با آوای یک وکالیست آلتو زیباست و واپسین نت ممکن برای یک وکالیست سوپرانو ( آوای هولناک و پرشور نت لای اکتاو ) است و گاه بسیارانی به نت فا هم نمی رسند . اوج آوای ممکن یک انسان همین محدوده ( سل تا لای اکتاو ) به نسبت کلید سل و دوی اکتاوش است . تجربه شنیداری هراسناکی است .
اما میانگین پرطنین و شیرین آوای وکالیست آلتو :
(ر ) چسبیده به خط اول خطوط حامل در کلید سل (ر میانه ) تا سل همنام کلید ( ر- سل )
و برای وکالیست سوپرانو ( سل تا دو اکتاو ) است - که شخصا با این نظر موافق نیستم و خود به کمتر از نت می قناعت نمی کنم!
اما گاه این مرزها با رعایت قواعد خاصی امکان جابجایی دارند که در نگاره های پسین بدان می پردازیم
حال می توانیم یک گروه آکورد چهاربخشی بنویسیم که یک نت آن تکرار یکی از سه بخش دیگر است ( آکورد سه صدایی دو ماژور ) مناسب ترین نمونه است .
پرسش اینجاست که کدام نت باید تکرار شود ؟ مهمترین صدا یا متناسب ترین آوا ؟
در نگاره پسین با ورود به بدنه اصلی آکورد نگاری در خطوط هارمونی در هر بخش به پرسش کلیدی پاسخ خواهیم داد.
تا درودی دگر بدرود !