كالین فرث بازیگر انگلیسی‌تبار سینما كه با فیلم «سخنرانی پادشاه» از نامزدهای اصلی دریافت جایزه اسكار است قبل از ورود به دنیای سینما....
نقش‌های عجیب و غریب را دوست دارم
كالین فرث بازیگر انگلیسی‌تبار سینما كه با فیلم «سخنرانی پادشاه» از نامزدهای اصلی دریافت جایزه اسكار است قبل از ورود به دنیای سینما در تعداد زیادی نمایش تئاتری ظاهر شد. در این فیلم،‌ كالین فرث در نقش شاه جورج پدر ملكه الیزابت دوم ظاهر می‌شود كه از بیماری لكنت‌زبان رنج می‌برد.
یك دكتر متخصص به نام لیونل لاج به كمك او می‌آید. وی با بهره‌گیری از یك‌سری تكنیك‌های پیش‌بینی نشده به پادشاه كمك می‌كند تا بر ضعف خود غلبه كند. در همین حال دوستی صمیمی و عمیقی هم بین بیمار و پزشك برقرار می‌شود. فرث در یك گفت‌وگوی اینترنتی درباره درام شرح‌حال‌گونه جدید خود و جنبه‌های مختلف آن صحبت می‌كند.
آیا كسی را از نزدیك می‌شناسید كه لكنت‌زبان داشته و آیا هیچ‌وقت بازی‌های خود را به یك موجود واقعی و یك تجربه واقعی ربط می‌دهید؟
من با آدم‌هایی بزرگ شدم كه با لكنت حرف می‌زنند. می‌توانم بگویم اكثریت نقش‌هایی را كه بازی كرده‌ام می‌شناسم و با آنها آشنایی داشته‌ام.
درباره دوران تاریخی سلطنت شاه جورج یا لكنت‌زبان او چیزی می‌دانستید یا خوانده بودید؟
بله، درباره‌اش می‌دانستم، اما فقط در حد نه‌چندان عمیق با شخصیت شاه جورج آشنا بودم.
در پس پرده این لكنت‌زبان موضوع دوستی و انزوا قرار دارد. در این باره توضیح دهید.
خب، هیچ‌یك از ما اهالی هنر جزو خانواده سلطنتی نیستیم و چیزهای زیادی درباره‌شان نمی‌دانیم. در عین حال، اكثریت كسانی كه در فیلم سخنرانی پادشاه كار كرده‌اند، در سال 1937 زنده نبودند، اما چیزی كه در مورد این قصه می‌توان گفت این است كه چنین موضوعی چگونه می‌تواند تا این حد عمومی و همگانی باشد؟ تصورم این است كاری كه فیلم انجام داده، به موضوعی پرداخته كه می‌تواند مورد توجه و علاقه بسیاری از آدم‌ها باشد. قصه فیلم به بهانه بررسی وضعیت ناتوانی یك آدم، به سراغ مطرح كردن یكسری موضوعات باارزش‌تر می‌رود. انزوا یك درد مشترك و عمومی است. مهم نیست شما چقدر به خانواده‌تان نزدیك هستید، چه تعداد دوست خوب دارید و زندگی مشتركتان چقدر خوب است. همیشه سطحی وجود دارد كه شما نمی‌توانید به آن برسید. ما هیچ وقت نمی‌توانیم وارد ذهن، قلب و روح آدم‌های محیط اطراف خود شویم. با این حال، ما همیشه به دنبال كشف واقعیت‌ها هستیم و بعضی آدم‌ها هستند كه به آنها به چشم یك اسطوره یا یك چیز دست نیافتنی نگاه می‌كنیم.
آیا فیلم درباره چیرگی شخصیت اصلی بر لكنت زبان خود است؟
او بر آن چیره نمی‌شود و فكر نمی‌كنم فیلم نشان ‌دهد كه او چگونه می‌تواند بر آن غلبه كند. احساسم این است كه قصه فیلم در حال نشان دادن این است كه وی چطور در رابطه با این مساله كارهای خود را تنظیم می‌كند. تمام سعی او این است كه مشكل پیش‌رو او را از انجام كارهایش باز ندارد. ببینید، او حتی در آخرین سخنرانی خود نیز هنوز در حال جنگیدن و مبارزه با این مشكل است. شاه جورج مجبور است در آن زمان هم دكتر متخصص خود را در كنارش داشته باشد. او برای ادای هر كلمه‌ای مبارزه می‌كند. اگر به وزن و آهنگ سخنرانی او توجه كنید، هنوز در حال یك تلاش سخت است. نكته اصلی قصه فیلم هم همین است. او هیچ وقت درمان نمی‌شود.
تا به حال یكی از اعضای خانواده سلطنتی را ملاقات كرده‌اید؟
به آن صورت خیر. خب، مراسم رسمی زیادی وجود دارد كه تو هم در آنها حضور داری و شاید با یكی از اعضای این خانواده دست هم بدهی. اما این كار هیچ نشانه‌ای در اختیار تو نمی‌گذارد كه آن آدم ممكن است چه نوع آدمی باشد. در یك مراسم رسمی پرنس چارلز را دیدم كه نسبت به آدم‌هایی كه ملاقات می‌كند بسیار متواضع و راحت است. او همراه منشی شخصی‌اش بود و این‌طور به نظر می‌رسید كه نهایت تلاش خودش را می‌كند تا بر روی موضوعاتی كه صحبت می‌كند، تمركز داشته باشد و از خود توجه و علاقه نشان دهد. منشی او سعی می‌كرد پرنس چارلز گفت‌وگوی خود با آدم‌ها را خیلی طول ندهد، زیرا افراد دیگری هم در آن محل حضور داشتند. برایم ملاقات با كسی كه به یك دنیای دیگر تعلق داشت، جالب بود.
چه مقدار از نقش خود در این فیلم را از آدم‌ها و واقعیت‌های تاریخی گرفتید؟
اگر قرار باشد نقش یك راننده تاكسی را بازی كنم، به احتمال زیاد با یكی از این راننده‌های تاكسی دوست می‌شوم یا با ماشینم شروع به مسافركشی می‌كنم تا بتوانم با روحیات و طرز كار یك راننده تاكسی آشنا شوم. حتی اگر بخواهم نقش یك فضانورد (كه تعداد زیادی از آنها را در محیط دوروبر خود نداریم)‌ را بازی كنم، سعی‌ام این است كه به یكی از آنها نزدیك شوم، اما شما نمی‌توانید برای بازی در فیلمی مثل «سخنرانی پادشاه» به ملاقات یك شاه بروید و مدتی را دور و بر او سر كنید. اطلاعاتی كه در رابطه با او به دست می‌آورید، همیشه دست دوم است. تلاش شما این خواهد بود كه اطلاعات دقیقی به دست بیاورید. خب، نامه‌ها و فیلم‌های خبری زیادی هستند كه می‌توانند روحیات درونی و وضعیت ظاهری آنها را برای شما آشكار كنند. در كنار آن، شما می‌توانید با كسانی كه به این خانواده نزدیك هستند دیدار كنید و چیزهایی را از زبان آنها بشنوید. در پایان كار، به تصوراتتان مراجعه كرده و به كمك آن، شخصیت مورد نظر را خلق می‌كنید.
برای نوع صحبت‌كردن خود در فیلم از چه ترفندهایی استفاده كردید و در پایان روز و اتمام فیلمبرداری چگونه از حال و هوای كاراكتر و مشكل لكنت‌زبان او خلاص می‌شدید؟
اولین چیزی كه باید بگویم این است كه نوع و الگوی صحبت‌كردن خودم دچار مشكل شد. شما بازیگران زیادی را می‌توانید پیدا كنید كه برایتان درباره نحوه نزدیك شدن به نقش‌های خود صحبت كنند و بگویند چگونه تحت تاثیر نقش‌های خود قرار می‌گیرند. آنها می‌توانند به شما بگویند كه برای رسیدن به این وضعیت چه قیمتی پرداخته‌اند، اما ما بازیگران به صورت طبیعی یك حافظه موقت داریم و فكر، زبان و اندام‌مان باید آمادگی روبه‌رو شدن با همه چیزهای تازه را داشته باشیم.
بعد از مدتی تمرین و ممارست، كم‌كم یاد می‌گیرید كه چگونه باید كار كنید و وجود شما خودش را تمرین می‌دهد كه چگونه تمرین‌های جدیدتان را انجام دهید. زمانی كه یاد بگیرید چگونه در ریتم صحبت خود دگرگونی و تداخل ایجاد كنید، آن وقت مغز شما هم از همین روش پیروی می‌كند. این مغز من است كه حقه‌ها را به كار می‌گیرد و ناخودآگاه ذهنم می‌داند كه این لكنت‌زبان واقعی و دائمی نیست.
سال قبل پیش‌بینی می‌شد كه اسكار بهترین بازیگر مرد را بگیرید و امسال هم همه می‌گویند این جایزه متعلق به شماست. آیا خشنود می‌شوید كه برای بازی در فیلم سخنرانی پادشاه، این طور مورد توجه و تشویق قرار گیرید؟
به صورت طبیعی بسیار خشنودكننده است كه برای بازی در این یا آن نقش مورد تحسین و توجه قرار بگیرید. هیچ یك از این تشویق‌ها را رد نمی‌كنم و دوستشان دارم. از همان آغاز نمایش عمومی فیلم، خیلی‌ها از بازی‌ام در آن تعریف كردند. این شروع خیلی خوب برای من و فیلم بود. در عین حال، برایم خیلی اهمیت دارد كه بسیاری احساس می‌كنند سخنرانی پادشاه یك فیلم خوب است. فكر نمی‌كنم كسی از تشویق و جایزه بدش بیاید. من هم اگر اسكار بگیرم، خیلی خوشحال خواهم شد.
چه جور نقش‌‌هایی مد نظرتان است؟
بازی در نقش كاراكترهای عجیب و غریب و خاص را دوست دارم. بعضی‌ها می‌گویند با این كار سعی دارم زوایای پنهان درون و روحم را به نمایش بگذارم، ولی من می‌گویم موضوع ساده‌تر از اینهاست. بازی در نقش آدم‌های معمولی چندان برایم جالب نیست.
منبع: jamejamonline.ir/ مترجم: كیكاووس زیاری