هروئين يک داروي مخدر غير قانوني است که از خشخاش ترياک ساخته مي شود . خشخاش ترياک ،گياهي است که در خاورميانه ،جنوب شرقي آسيا و بخشهايي از مرکز و جنوب آمريکا يافت مي شود .در محصول ترياک دانه ( تخم ) خشخاش را برش داده و از آن شيره به بيرون جاري مي شود . عنصر سازنده اصلي آن شيره اي است از ترياک خام به نام مرفين ،مرفين به آساني بوسيله يک فرايند شيميايي به هروئين تبديل مي شود .در سال 1973 دانشمندان کشف کردند که در مغز گيرنده هايي براي مخدرها وجود دارد. به عبارت ديگر،محل هايي بر روي نورونها براي شناختن (جذب ) مخدرها وجود دارد.اين گيرنده ها در بخش هاي مهمي از مغز براي تنفس ،درد و هيجانها واقع شده اند . کشف گيرنده هاي مخدر در نقاط برجسته مغز اين سوال را مطرح کرد که چرا نورونها اين چنين گيرنده هايي دارند.دو سال بعد ، دانشمندان پاسخ آن را پيدا کردند . خود مغز مخدرهاي شناخته شده اي مثل « اِندروفين ها » را مي سازد . اندروفين هميشه در مغز وجود دارند .

اما آنها ( اندروفينها ) هنگامي که در افراد و حيوانات درد يا استرس هاي پائيني وجود دارد به مقدار زيادي آزاد مي شوند. - تاريخچه اي از مخدرها مدارک نشان مي دهد که مخدر بوسيله مصريان باستان، يوناني ها و رومي ها استفاده قرار مي گرفته .به نظر مي آيد خشخاش در 600 سال پيش از تاريخ در صنعت مصري تسويه شد ( صاف شد ) . 800 سال پيش از ميلاد مسيح ترياک به اطراف چين وارد شده بود . نزديک به سال 1600 استعمال ترياک در سراسر چين متداول شده بود .در سال 1680 پزشک معروف انگليسي به نام « توماس سيندنهام » ترياک را به حوزه طبي معرفي کرد . در قرن 17، مردمان بسياري در اروپا که مشکلات بهداشتي ( سلامتي ) گوناگوني داشتند بوسيله ترياک درمان شده بودند . در سال 1729 ترياک که به صورت غير قانوني ساخته شده بود در چين استعمال مي شد ولي بزودي واردات ترياک تحريم شد . اين تحريم تجارت انگليسي ها را که متصدي محصول گرانبهايي بودند را دگرگون کرد . اما هنوز ترياک در چين قاچاق مي شد و اين باعث جنگهاي ترياک در (1842-1839 ) و ( 1860 – 1856 ) بين انگليسي ها و چيني ها شد .در آمريکا ترياک براي درمان سربازان به هنگام جنگهاي داخلي استفاده شد ( 1865- 1861 ) . در اواخر سال 1800 ،پزشکان تجويز نيرو بخش هايي را که شامل مخدرهاي بسياري بودند را مشروط کردند . اينها به ندرت فهرست داروهاي مخدر و عنصر سازنده آن را انجام دادند . در حقيقت ،هروئين به عنوان يک دارو براي سرفه کردن و معالجه اعتياد به مرفين فروخته مي شد . در هر حال بسياري از پزشکان علاقمند بودند که با چنين درمانهايي ،درمان اعتياد را تقريباً امکان پذير کنند .- زمانهاي مهم در تاريخچه مخدرها 1803 -بوسيله « فردريک سرتورنر » مرفين از ترياک جدا شده بود. 1832- کدئين از ترياک استخراج شده بود.1853- آمپول ( سوزن ) زير پوستي ساخته شد. 1874 – هروئين براي اولين بار از مرفين توليد شد .1898 – شرکت « باير » هروئين را بعنوان جانشيني براي مرفين معرفي کرد. 1906-در نيازهاي درماني لازم بود که خوراکي هايي خالص و عمل داروهايي را که شامل هروئين مي شدند را طبقه بندي کنند (نامگذاري کنند ).1914- «هريسون » براي توزيع مخدر ماليات را اضافه کرد . 1922- در رابطه با عمل وارد و صادر کردن مواد مخدر – وارد کردن ترياک خام محدود بود مگر براي استفاده در موارد پزشکي و طبي. 1924 – عمل هروئين – هروئين به صورت غير قانوني جعلي ساخته شد و تحت تصرف درآمد .1930- دفتر پيمان مخدرها ايجاد شده بود. 1970- عمل نظارت بر مواد اصلي آن ( مواد مخدر ) قديمي شده بود – داروها را طبقه بندي کردند و قوانين و مجازاتهايي را براي مخدرها گذاشتند.

- هروئين چگونه مصرف مي شود ؟ هروئين خالص مي تواند انواع زيادي داشته باشد . هروئين مي تواند باپودر شير ( شير خشک ) شکر ،بکينگ پودر ،پروکافين و ليدوکائين ( بيهوشي هاي موضعي ) يا حتي پاک کننده لباس پودر تالک ،نشاسته ،پودر کاري ، پاک کننده Ajax يا استريکنين آميخته شود . همه اين( مواد اعتياد آور) در صورتي که درون رگهاي خوني تزريق شوند خطرناک هستند . هروئين بصورت پودر استنشاق يا کشيده مي شود و يا مي توان آنرا با آب جوشاند سپس تزريق کرد . هروئين به دليل قابليت حلاليت بالا به مايعات از ميان سد مغزي – خوني ،100 بار سريع تر از مرفين عبور مي کند . اثرات در تزريق به سياهرگ ( تزريق وريدي ) در عرض 7 تا 8 ثانيه حاصل مي شود . اثرات در تزريق به ماهيچه ( تزريق عضلاني ) يا زير پوست ( تزريق زير پوستي ) مي تواند در عرض 5 تا 8 ثانيه بروز کند . بعضي اوقات معتادين تا 4 بار در روزبه خودشان هروئين تزريق مي کنند .

- اثرات مصرف هروئين : روي هم رفته مصرف هروئين باعث ضعف سيستم اعصاب مرکزي مي شود .

- تعدادي از اثرات مصرف هروئين : ــ بي دردي ( فقدان حس درد )ــ شنگولي و سرخوشي مختصر ( حمله يا احساس بهزيستي ) ــ تهوع ــ خواب آلودگي ،نئشگي ــ کاهش اضطراب ــ کم بودن غير طبيعي حرارت بدن ــ کاهش تنفس ،اشکال در تنفس ــ کاهش سرفه ــ مرگ در نتيجه مصرف بيش از حد – اغلب خلوص دقيق و واقعي و ظرفيت دارو براي مصرف کننده شناخته شده نيست . در اين صورت مصرف افراطي مي تواند باعث مشکلات تنفسي و کما شود .

- تاثيرات در طولاني مدت تحمل : افزايش ميزان نياز به دارو براي ايجاد نئشگي و اثرات ديگر روي رفتار .ــ اعتياد : نياز رواني و فيزيولوژيکي براي مصرف هروئين . اشخاص تلاش فراواني براي مصرف هروئين بيشتر مي کنند و در صورت عدم دسترسي به مواد احساس بدي خواهند داشت تمايل به مصرف دوباره هروئين 4 تا 6 ساعت بعد از آخرين تزريق در معتادان نمايان مي شود .ــ ترک دارو: حدود 8 تا 12 ساعت بعد از آخرين مصرف هروئين ،اشک از چشم معتادان جاري مي شود خميازه مي کشند و احساس نگراني و وحشت دارند . تعريق افراطي ،تب ،انقباض معده و عضله ،اسهال و لرزش ها تا چندين ساعت مي تواند ادامه پيدا کند اين نشانه هاي ترک دارو مي تواند براي 1 تا 3 روز بعد از مصرف اوليه ادامه پيدا کند و يا حتي 7 تا 10 روز هم طول بکشد . در بعضي موارد ،بهبود کامل مي تواند زمان بيشتري ببرد .

- ديگر اثرات : اين داروي قوي علاوه بر خطرات مستقيم ،ريسکهاي زير را به همراه دارد : HIV /AIDS – استفاده مشترک از سرنگ مسموميت – از آلودگي به سم دارو هپاتيت – لطمه به کبد عفونت هاي پوستي – از تکرار تزريق وريدي ديگر عفونت هاي باکتريايي و ويروسي افزايش ريسک حمله اضمحلال سياهرگ ها عفونت ريه ها

- هروئين چگونه به مغز اثر مي گذارد ؟ همه مکانيسم هايي که بوسيله هروئين و ديگر افيون ها بر مغز اثر مي گذارند شناخته نشده اند همچنين مکانيسم هاي دقيق تر که باعث ايجاد تحمل و اعتياد مي شود کاملاً شناخته شده نيستند . افيون ها يک « سيستم وخوشي الذت » در مغز را به خود اختصاص مي دهند . اين سيستم شامل نورون هايي در مغز مياني است که نوروترنسميترهاي ( ناقلين عصبي )آنها « دوپامين » خوانده مي شود . اين نورونهاي دوپامين مغز مياني ساختارهايي را که اکامبنزهاي هستک ناميده مي شوند را طرح ريزي مي کنند که سپس به کرتکس مغز ارائه مي شوند .اين سيستم مسئول اثرات خوشي هروئين و قدرت مواد اعتياد آور داروست . ديگر سيستم هاي نوروترنسميترها، مانند آنهايي که منجر به آزاد شدن آندورفين مي شوند ،همچنين احتمال دارد تا با نشانه هاي ترک دارو و تحمل هروئين درگير (آميخته ) شود .

- درمان مصرف افراطي هروئين و اعتياد : روش هاي رفتاري اعتياد به هروئين معمولاً با دو روش پزشکي و رفتاري درمان مي شود . رفتار درماني ممكن است به افراد پاداشهايي را براي آزمايشهاي منفي دارويي بدهد .دردرمانهاي ديگر ممکن است رفتار جستجوي دارويي معتادان را تغيير دهند .Naloxone به افرادي که از هروئين بيش از حد استفاده مي کنند دارويي به نام Naloxone داده مي شود Naloxone يک بلوکه گيرنده افيوني است که گيرنده نورونها را مي بندد بطوريکه مواد اعتياد آور نمي توانند کاري بکنند .Methadone متادون دارويي است که از اثرات هروئين و مصرف آن براي چندين دهه جلوگيري مي کند تا اعتياد به هروئين درمان شود.متادون مي تواند بلعيده شود( به ندرت تزريق مي شود ) . از نشانه هاي ترک دارو جلوگيري مي کند و اثرات سرخوشي يا آرام بخشي هم ندارد . LAAM مانند متادول دارو نيست ،با اين تفاوت که اثرات آن طولاني تر است . LAAM بوسيله مديريت دارويي وغذايي آمريكا براي درمان اعتياد به هروئين در سال 1993 تائيد شده بود .Buprenorphine Buprenorphine مشابه شيميايي يک ماده اعتياد آور است . بنابراين ريسک مصرف افراطي آن از مرفين ،هروئين يا متادون کمتر است در اين دارو نشانه هاي ترک دارو وقتي که مصرف آن قطع مي شود خفيف تر است Buprenorphine بوسيله مديريت دارويي و غذا يي آمريكا براي درمان اعتياد به افيون ها در اکتبر 2002 تاييد شده بود .